ORIGINAL_ARTICLE
شاخص های رشد، وضعیت آنتی اکسیدانی و جمعیت لاکتوباسیلوس های روده بچه ماهی شانک زرد باله (Acanthopagrus latus Houttuyn, 1782) تغذیه شده با جیره های حاوی سیترات سدیم
در این مطالعه، اثرات تغذیهای سیترات سدیم بر برخی شاخصهای رشد، وضعیت آنتیاکسیدانی و جمعیت لاکتوباسیلوس روده بچه ماهیان شانک زرد باله (Acanthopagrus latus) با وزن متوسط 2/0 ± 5/6 گرم در مدت 8 هفته بررسی شد. به سه جیره غذایی حاوی پروتئین و چربی یکسان که در آنها آرد ماهی با آردهای گیاهی جایگزین شده بود، سطوح صفر (شاهد)، 5 (SC5) و 10 (SC10) گرم در کیلوگرم سیترات سدیم افزوده شد. در پایان مطالعه، نتایج نشان داد که شاخصهای میانگین وزن نهایی و افزایش وزن بچهماهیان گروههای تغذیه شده با سیترات سدیم نسبت به گروه شاهد بهطور معنیدار بالاتر بود (05/0p<). میزان بازماندگی همه گروههای آزمایشی 100% بود. جمعیت لاکتوباسیلوسهای روده گروههای تغذیه شده با جیرههای حاوی سیترات سدیم نسبت به گروه شاهد بهطور معنیدار بالاتر بود (05/0>p). فعالیت آنزیم آنتیاکسیدانی کاتالاز و سوپراکسیداز دیسموتاز در بین تیمارهای آزمایشی اختلاف معنیدار نشان نداد (05/0p>)، در حالی که میزان فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز در تیمارهای آزمایشی حاوی سیترات سدیم بهطور معنیدار بیش از گروه شاهد بود (05/0p<). شاخص محصولات اکسیداسیون چربی، مالون دی آلدئید کبد بچه ماهیان گروههای تغذیه شده با جیرههای حاوی 5 و 10% سیترات سدیم نسبت به گروه شاهد بهطور معنیداری کاهش یافت (05/0p<). بهطور کلی، نتایج این بررسی نشان داد که افزودن 5 گرم سیترات سدیم در کیلوگرم جیره موجب بهبود عمـلکرد رشد، وضـعیت اکسیداسیون و جمـعیت لاکتوباسیلوسهای روده بچهماهی شانک زرد باله می شود.
https://janb.guilan.ac.ir/article_3982_bb46b9ebbee48f9d0c92835732a13400.pdf
2020-02-20
1
15
10.22124/janb.2020.15308.1079
سیترات سدیم
شانک زرد باله
آنزیمهای وضعیت آنتی اکسیدانی
لاکتوباسیلوس
کارایی غذایی
ابراهیم
ستوده
e.sotoudeh@yahoo.com
1
گروه شیلات، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه خلیج فارس، بوشهر، بوشهر
LEAD_AUTHOR
میلاد
دهقانی
milad8272@gmail.com
2
گروه شیلات، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه خلیج فارس، بوشهر، بوشهر
AUTHOR
سینا
سقایی
sinasaghaie1376@gmail.com
3
گروه شیلات، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه خلیج فارس، بوشهر، بوشهر
AUTHOR
افسانه
اسماعیلی
afsaneesmaeili1373@gmail.com
4
گروه شیلات، دانشکده علوم و فنون دریایی، دانشگاه خلیج فارس، بوشهر، بوشهر
AUTHOR
اسما
احمدی
afsaneesmaeili137@gmail.com
5
گروه شیلات، دانشکده علوم و فنون دریایی، دانشگاه خلیج فارس، بوشهر، بوشهر
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
تعیین مناسب ترین درصد غذادهی در پرورش بچه ماهیان ازون برون (Acipenser stellatus) در اندازه های مختلف
به منظور تعیین مناسبترین درصد غذادهی در پرورش بچهماهیان ازونبرون (Acipenser stellatus) بر اساس مصرف خوراک،آزمایشی در سه گروه وزنی پایین، متوسط و بالا به ترتیب 68/0 ± 71/11، 87/1 ± 2/41 و 88/15 ± 76/421 گرم به صورت کاملاً تصادفی در حوضچههای بتونی طراحی و اجرا شد. ماهیان بر اساس اشتها به مدت هفت ماه و 2 تا 6 مرتبه در روز غذادهی شدند. مقدار غذای مصرف شده و دمای روزانه ثبت شد. محدوده دما در طول دوره آزمایش 5 ± 5/13 درجه سانتیگراد بود. در پایان دوره پرورش، شاخصهای تغذیه و رشد محاسبه شدند. نتایج نشان داد شاخصهای افزایش وزن بدن، درصد رشد روزانه، نرخ رشد ویژه و ضریب تبدیل غذایی ماهیانی که در گروه وزنی پایین بودند، نسبت به دو گروه دیگر اختلاف معنیدار داشتند (05/0p<). بیشترین سرعت رشد و کمترین ضریب تبدیل غذایی در گروه وزنی پایین مشاهده شد. همچنین، بر اساس نتایج بهدست آمده، میانگین مصرف خوراک برای رسیدن وزن از 11 به 183 گرم و از 41 به 173 گرم حدود 1% وزن بدن ولی برای وزنهای بالاتر (از 421 به 553 گرم) کمتر از 1% وزن بدن (88/0) در دماهای مورد مطالعه بود. هیچ مرگ و میری در طول دوره پرورش در گروههای وزنی مورد مطالعه مشاهده نشد. همچنین، با توجه به میزان مصرف خوراک، جدولی برای تعیین درصد مناسب غذادهی ازونبرون در اوزان و دماهای مختلف طراحی و ارائه شد که میتواند راهنمایی برای پرورشدهندگان این ماهی باشد.
https://janb.guilan.ac.ir/article_3983_20c9028a3e8d641453515b0a32942d86.pdf
2020-02-20
17
26
10.22124/janb.2020.15331.1078
درصد غذادهی
مصرف خوراک
شاخص رشد
ازون برون
بهرام
فلاحتکار
falahatkar@guilan.ac.ir
1
گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه گیلان، صومعه سرا، گیلان
AUTHOR
عبدالعلی
راهداری
rahdari67@gmail.com
2
گروه شیلات، پژوهشکده تالاب بینالمللی هامون، دانشگاه زابل، زابل، سیستان و بلوچستان
LEAD_AUTHOR
ایرج
عفت پناه
iefatpanah@yahoo.com
3
گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه گیلان، صومعه سرا، گیلان
AUTHOR
بهمن
مکنت خواه
meknat@yahoo.com
4
گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه گیلان، صومعه سرا، گیلان
AUTHOR
سمیه
دفاعی
somayeh@yahoo.com
5
گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه گیلان، صومعه سرا، گیلان
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
اثر اسیدی فایر سدیم دی فرمات (NDF) و اسید سیتریک بر ترکیب بیوشیمیایی بدن، فعالیت آنزیمهای سرمی و بافت دستگاه گوارش ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss)
مطالعه حاضر به ارزیابی اثرات سطوح اسیدی فایر سدیم دیفرمات و اسید سیتریک بر ترکیب بدن، فعالیت آنزیمهای سرمی و بافت دستگاه گوارش در ماهی قزلآلای رنگینکمان (Oncorhynchus mykiss) میپردازد. تعداد 630 قطعه ماهی (میانگین وزن 72/0 ± 55/16 گرم) به طور تصادفی در 21 مخزن (30 ماهی در هر مخزن) توزیع شدند. آزمایش به مدت 60 روز در هفت تیمار آزمایشی شامل شاهد (فقط غذای تجاری FFT2)، سه سطح 2/0% (تیمار A)، 4/%0 (تیمار B) و 6/0% (تیمار C) سدیم دی فرمات در جیره به تنهایی و سه سطح در ترکیب با اسید سیتریک به میزان 1/0% (تیمار D)، 2/%0 (تیمارE) و 3/0% (تیمارF) که به جیره پایه غذای تجاری FFT2 افزوده شدند، انجام شد. ماهیها 3 بار در روز در ساعات 8، 12 و 16 و به میزان ۲% وزن بدن به مدت 2 ماه غذادهی شدند. نتایج این تحقیق نشان داد که سطوح مختلف سدیم دی فرمات و اسید سیتریک در جیره غذایی تأثیر معنیداری بر میزان فعالیت آنزیمهای سرمی ماهی قزلآلای رنگینکمان در مقایسه با تیمار کنترل نداشت (05/0<p)، ولی تفاوت معنیداری بر میزان پروتئین، خاکستر و رطوبت ترکیب بدن در بین گروههای آزمایشی نشان داد (05/0>p). بیشترین میزان ارتفاع و عرض پرز، تعداد سلولهای موکوسی، ضخامت لایه سروزی روده، ضخامت پارین و زیرمخاط روده و ضخامت لایه عضلانی در تیمار D مشاهده شد که اختلاف معنیداری با دیگر تیمارها نشان داد (05/0>p) و کمترین میزان شاخصهای مذکور در گروه شاهد ثبت شد. بر اساس نتایج این مطالعه، افزودن 1/0% سدیم دی فرمات و 1/0% اسید سیتریک به جیره غذایی ماهیان قزلآلای رنگینکمان، به علت بهبود شاخصهای ترکیب بدن شامل افزایش پروتئین و خاکستر و بهبود شاخصهای بافتی روده ممکن است مفید واقع شود.
https://janb.guilan.ac.ir/article_4112_04bbdc37262011abd57a4e949e6fb528.pdf
2020-02-20
27
38
10.22124/janb.2020.15896.1082
ترکیبات اسیدی فایر
ترکیب بیوشیمیایی بدن
آنزیم های سرمی
بافت دستگاه گوارش
ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss)
مرضیه
دوستانی دزفولی
ma.doostani@yahoo.com
1
دانشجوی کارشناسی ارشد تکثیر و پرورش آبزیان، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر، خرمشهر، خوزستان
AUTHOR
ابراهیم
رجب زاده قطرمی
rajabzadeh48@gmail.com
2
گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی دریا، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر، خرمشهر، خوزستان
LEAD_AUTHOR
رحیم
عبدی
abdir351@gmail.com
3
گروه زیست شناسی دریا، دانشکده علوم دریایی، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر، خوزستان
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
تأثیر باکتری های جدا شده از روده فیلماهیان انگشت قد (Huso huso) بر برخی شاخص های رشد، آنزیمهای آمیلاز و لیپاز در عصاره بدن و ترکیب لاشه لاروهای کپور معمولی (Cyprinus carpio)
هدف از این مطالعه بررسی تأثیر پروبیوتیکهای جدا شده از روده فیلماهیان انگشت قد (Huso huso) بر شاخصهای رشد، فعالیت آنزیمهای گوارشی و ترکیب شیمیایی لاشه لاروهای کپور معمولی (Cyprinus carpio) بود. 360 قطعه لارو کپور معمولی با میانگین وزن تقریبی 200 میلیگرم پس از گذراندن یک دوره یک هفتهای برای سازگاری با شرایط جدید، به مدت 45 روز با جیرههای مکمل شده با مخلوط پروبیوتیکهای Bacillus subtilis، B. licheniformis وSaccharomyces cerevisiae به ترتیب در غلظتهای ۱۰٦ × ۵/1 (1T)،۱۰٦ × 3 (2T)، ۱۰٦ × ۵/4 (3T) CFU/100 g غذادهی شدند. در گروه شاهد لاروهای ماهی از جیره بدون مکمل تغذیه شدند و آزمایش در قالب یک طرح کاملاً تصادفی انجام شد. در انتهای دوره آزمایش بالاترین میزان وزن نهایی (12/0 ± 350 میلیگرم) و نرخ رشد ویژه (66/0 ± 94/0% وزن بدن در روز) در تیمار 3T مشاهده شد. بیشترین میزان کارایی غذا (02/19 ± 52/46%)، نسبت کارایی پروتئین (41/0 ± 37/0)، نسبت کارایی چربی (34/1 ± 22/1)، پروتئین ابقا شده (0018/0 میلیگرم در روز) و میزان بهرهبرداری از پروتئین خالص (0058/0%) در تیمار 3T و کمترین ضریب تبدیل غذایی (61/0 ± 34/2) نیز در همین تیمار آزمایشی به دست آمد (05/0p <). تمامی شاخصهای ذکر شده با گروه شاهد اختلاف معنیداری داشتند (05/0p <). بالاترین سطح پروتئین خام (68/0 ± 33/72%) و چربی خام (32/0 ± 43/13%) لاشه در تیمار 3T سنجش شد. سطوح ماده خشک، انرژی خام و خاکستر لاشه اختلاف معنیداری بین تیمارهای آزمایشی در مقایسه با گروه شاهد نشان ندادند (05/0p>). مقادیر آنزیمهای آمیلاز و لیپاز عصاره بدن در تیمارهای آزمایشی در مقایسه با گروه شاهد افزایش داشتند. مقدار آنزیم آمیلاز در تیمارهای آزمایشی در مقایسه با شاهد اختلاف معنیداری را نشان داد (05/0p <). این آزمایش مشخص کرد که مخلوط باسیلوس و مخمر در غلظتهای مختلف تأثیرات متفاوتی بر ترکیب لاشه و فراسنجههای تغذیهای این ماهی دارد و بهترین نتایج در تیمار 3T (CFU/100g ۱۰٦× ۵/4) به دست آمد.
https://janb.guilan.ac.ir/article_4129_eae7ca56e67a1cb8cc91c77fe29883fd.pdf
2020-02-20
39
50
10.22124/janb.2020.16131.1085
کپور معمولی
پروبیوتیک
باسیلوس
مخمر
فاکتورهای رشد
آنزیم آمیلاز
محسن
پورعباسعلی
mpourabasali@gmail.com
1
گروه شیلات، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه گنبدکاووس، گنبدکاووس، گلستان
LEAD_AUTHOR
حجتاله
جعفریان
2
گروه شیلات، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه گنبدکاووس، گنبدکاووس، گلستان
AUTHOR
میترا
اسماعیلی
3
گروه شیلات، دانشگاه آزاد اسلامی، آزادشهر، گلستان
AUTHOR
شایان
قبادی
shgh_science@yahoo.com
4
گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بابل، بابل، مازندران
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
اثر محیط های کشت مختلف بر تولید ریزجلبک کلرلا (Chlorella sp.) با به کارگیری کودهای کشاورزی تجاری
جلبک ها به عنوان غذای آغازین و نیز به عنوان غذای اصلی پلانکتونهای جانوری مورد تغذیه لاروهای آبزیان در آبزیپروری نقش مهمی را ایفا میکنند و فرمول بندی ارزان محیط کشت آنها دارای اهمیت زیادی است. این پژوهش با هدف بررسی مقایسه تولیدی و اقتصادی محیطهای کشت برای جلبک کلرلا انجام شد. در این تحقیق که دوره آن 20 روزه بود، محیط کشت F/2 به عنوان تیمار شاهد در نظر گرفته شد و با چهار محیط کشت جدید با غلظت های ثابت شامل نسبتهای مختلف 25، 50، 75 و 100% محیط کشت کوپر که برای کشت گیاهان خشکیزی در روش آبکشت یا هایدروپونیک بهکار میرود، با بهکارگیری نمکهای معدنی تجاری و اوره (کود) در بازار فرمولبندی و مقایسه شدند. جلبک کلرلا در محیط با غلظت 25%، نسبت به محیط F/2 نتایج عملکردی بهتری را نشان داد (05/0>p). بر اساس نتایج به دست آمده در این تحقیق، محیط کشت با غلظت 25% برای ریزجلبک کلرلا، محیط کشت مناسب و بسیار مقرون به صرفه شناخته شد، زیرا علاوه بر افزایش تراکم جلبکی بیشتر در پایان دوره آزمایش، نسبت به محیط F/2، %94 نیز هزینه کمتری را در بر داشت.
https://janb.guilan.ac.ir/article_4130_0ab1f0af7b81898d96e5734ac34861dd.pdf
2020-02-20
51
60
10.22124/janb.2020.16181.1086
کلرلا (Chlorella spp.)
محیط کشت
نمک های تجاری کشاورزی
تولید زیست توده
غلامرضا
رفیعی
ghrafiee@ut.ac.ir
1
گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، البرز
LEAD_AUTHOR
کامران
رضایی توابع
krtavabe@ut.ac.ir
2
گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، البرز
AUTHOR
نازنین
معتمدی
n.motamedi98@gmail.com
3
گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، البرز
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
تاثیر سطوح مختلف پری بیوتیک همزاد قارچ صدفی بر شاخص های ایمنی موکوس ماهی تیلاپیا نیل (Oreochromis niloticus) در مواجهه با سم کلرپیریفوس در شرایط آزمایشگاهی
این تحقیق با هدف بررسی اثر پربیوتیک قارچ صدفی بر پارامترهای ایمنی موکوس ماهی تیلاپیا در مواجهه با سم کلرپیریفوس بر120 قطعه بچه ماهی تیلاپیا با میانگین وزنی 20 گرم صورت گرفت. بدین منظور به تیمار1(شاهد) غذای بدون پربیوتیک، به تیمار2 غذای حاوی 05/0 درصد پربیوتیک ، تیمار3 غذای حاوی 1/0 درصد پربیوتیک و تیمار4 غذای حاوی 2/0 درصد پربیوتیک به جیره غذایی اضافه شد. پس از پایان دوره تغذیه، ماهیان به مدت 14 روز در مواجهه با سم کلرپیریفوس با غلظت 05/0ppm قرار گرفته و نمونه برداری از موکوس پوست ماهی صورت گرفت. تیمار های آزمایشی بر فسفاتاز قلیایی، آنزیم لیزوزیم، پروتئین محلول و ایمنوگلوبین موکوس تاثیر معنی داری داشت(P
https://janb.guilan.ac.ir/article_4172_1ea01fe54996e2b48d2b4e4405c91096.pdf
2020-02-20
61
70
10.22124/janb.2020.15425.1080
ایمنی زیستی
پریبیوتیک
سم کلریپریفوس
ماهی تیلاپیا
عاطفه
ایری
iri1375@yahoo.com
1
دانشکده شیلات و محیط زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، گلستان
AUTHOR
سید علی اکبر
هدایتی
hedayati@gau.ac.ir
2
دانشکده شیلات و محیط زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، گلستان
LEAD_AUTHOR
حامد
پاکنژاد
hkolangi@gmail.com
3
دانشکده شیلات و محیط زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، گلستان
AUTHOR
طاهره
باقری
bagheri1360@gmail.com
4
مرکز تحقیقات شیلاتی آبهای دور، موسسه تحقیقات شیلات ایران، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، چابهار، سیستان و بلوچستان
AUTHOR
سید رضا
خالقی
seyedrezakhaleghi@yahoo.com
5
مرکز تحقیقات شیلاتی آبهای دور، موسسه تحقیقات شیلات ایران، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، چابهار، سیستان و بلوچستان
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
تأثیر باسیلوسهای پروبیوتیکی بر شاخصهای رشد و بیوشیمیایی سرم خون نوزادان قزلآلای رنگینکمان در تراکم های مختلف
در این مطالعه تأثیر جیرههای غذایی مکملسازی شده با مخلوط باسیلوسهای پروبیوتیکی (CFU/100 g 108 × 1) بر شاخصهای رشد و بیوشیمیایی سرم خون نوزادان قزلآلای رنگینکمان (Oncorhynchus mykiss) با میانگین وزنی 08/0 ± 23/0 گرم در تراکمهای مختلف بررسی شد. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار آزمایشی به همراه یک گروه شاهد بود. تیمارها شامل 30، 45، 60 و 75 نوزاد در 10 لیتر آب (T30, T45, T60, T75) در نظر گرفته شد. طول دوره غذادهی 45 روز بود. بالاترین وزن نهایی (16/1 ± 06/3 گرم) و کمترین ضریب تبدیل غذایی (39/0 ± 01/1) در T60مشاهده شد (05/0p<). نرخ رشد ویژه در تمامی تیمارهای آزمایشی نسبت به گروه شاهد کاهش معنیدار نشان داد (05/0p<). بیشترین میزان پروتئین کل (10/2 ± 70/9 میلیگرم در دسی لیتر)، کورتیزول (50/2 ±50/84 میلیگرم در دسی لیتر) و کمترین میزان آلبومین (05/1 ± 85/9 میلیگرم در دسی لیتر) در T30اندازهگیری شد (05/0p<). بیشترین میزان گلوکز (50/4 ± 50/139 میلیگرم در دسی لیتر) در T60اندازهگیری شد (05/0p<). افزودن پروبیوتیک به جیره غذایی لاروهای قزلآلای رنگینکمان باعث کاهش معنیدار AST و افزایش معنیدار ALT و ALP بین تیمارهای آزمایشی در مقایسه با گروه شاهد شد (05/0p<). در مجموع، نتایج این تحقیق نشان داد که پروبیوتیکهای باسیلوسی توانایی افزایش رشد و بهبود شاخصهای بیوشیمیایی سرم خون نوزادان قزلآلای رنگینکمان را دارند. این نتایج، تأثیرات سودمند پروبیوتیکها بهعنوان یک افزودنی کاربردی در جیره غذایی ماهیان پرورشی را حمایت میکند.
https://janb.guilan.ac.ir/article_4222_aa8bd54badbcd9f689aa6a562b05c471.pdf
2020-02-20
71
82
10.22124/janb.2020.16035.1083
قزلآلای رنگینکمان
لارو
تراکم
رشد
سرم خون
سامیه
کتوکی
katooky.s68@gmail.com
1
گروه شیلات، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه گنبد کاووس، گلستان
LEAD_AUTHOR
حجت الله
جعفریان
hojat.jafaryan@gmail.com
2
گروه شیلات، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه گنبد کاووس، گلستان
AUTHOR
حسنا
قلی پورکنعانی
gholipork@gonbad.ac.ir
3
گروه شیلات، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه گنبد کاووس، گلستان
AUTHOR
پونه
ابراهیمی
p.ebrahimi@gu.ac.ir
4
گروه شیمی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه گلستان، گرگان، گلستان
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
اثر مقادیر مختلف زیره سیاه (Carum carevi) بر رشد و برخی شاخص های خونی، ایمنی و بیوشیمیایی ماهی جوئل (Hemichromis bimaculatus)
صنعت تکثیر و پرورش ماهیان زینتی همراه با رشد آبزیپروری در جهان در حال گسترش است. ماهی جوئل (Hemichromis bimaculatus) از ماهیان زینتی خانواده سیکلیده است و در ایران نیز توجه آکواریومداران را بسیار به خود جلب کرده و گونهای بازارپسند به حساب میآید. امروزه کاربرد بسیاری از عصارههای گیاهی مانند زیره سیاه به عنوان یک محرک رشد و ایمنی و مؤثر در کاهش ضریب تبدیل غذایی و مرگ و میر برخی از گونههای ماهی به اثبات رسیده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر گیاه زیره سیاه بر شاخصهای رشد و تغذیه، شاخصهای خونی، ایمنی و بیوشیمیایی و افزایش بازماندگی در بچهماهیان جوئل در طی 8 هفته انجام شد. بدین منظور، تعداد 120 قطعه ماهی جوئل 5 گرمی در 12 آکواریوم توزیع شدند و 4 تیمار به شرح زیر در نظر گرفته شد: گروه شاهد (صفر درصد زیره سیاه)، تیمار 1 (5/%0 زیره سیاه)، تیمار 2 (%1 زیره سیاه) و تیمار 3 (5/1% زیره سیاه) در 3 تکرار انتخاب شدند. طی دوره آزمایش شاخصهای خونی و ایمنی و نحوه عملکرد رشد اندازهگیری شد. در میان شاخصهای رشد، بهترین عملکرد نرخ رشد ویژه، شاخص وضعیت، درصد افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی در تیمار دوم وجود داشت که این افزایش دارای تفاوت معنیدار بود (05/0p<). همچنین، از لحاظ شاخصهای خونی، تیمار دوم دارای شرایط بهتری بود و بیشترین تعداد گلبول قرمز، هموگلوبین، هماتوکریت، MCHC، IgM، پروتئین کل، لیزوزیم، ایمونوگلوبین کل و کلسترول HDLدر تیماردوم مشاهده شد و این افزایش دارای تفاوت معنیدار بود (05/0p<). بنابراین، مشخص شد که افزودن زیره سیاه به میزان 1% اثر مطلوبی بر افزایش کارایی دستگاه ایمنی ماهی جوئل و بهبود شاخصهای رشد و تغذیه این ماهی داشته است.
https://janb.guilan.ac.ir/article_4233_7501cb6512ea4e9e938aae0963e7be4e.pdf
2020-02-20
83
100
10.22124/janb.2020.16378.1087
زیره سیاه
ماهی جوئل
شاخصهای خونی و ایمنی
عملکرد رشد
سیده فاطمه
میرفلاح
1
گروه شیلات، واحد لاهیجان، دانشگاه آزاد اسلامی، لاهیجان، گیلان
AUTHOR
حسین
خارا
h.khara1974@yahoo.com
2
گروه شیلات، واحد لاهیجان، دانشگاه آزاد اسلامی، لاهیجان، گیلان
LEAD_AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
مقایسه استفاده از عصاره الکلی و نانوریزپوشانی شده گیاه گزنه (Urtica dioica) بر عملکرد رشد و شاخص های خونی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss)
در این مطالعه، تأثیر عصاره الکلی و نانوریزپوشانی شده گیاه گزنه (Urtica dioica) بر رشد و شاخصهای خونی قزلآلای رنگـینکمان (Oncorhynchus mykiss) بـررسی شد. تعداد 225 قطعـه قزلآلای رنگینکمان با میانگین وزن اولیه 16/0 ± 93/22 (میانگین ± انحراف معیار) با جیرههای فاقد عصاره گیاه گزنه (C)، واجد 1% عصاره الکلی این گیاه (A1)، %2 عصاره الکلی (A2)، %1 عصاره نانوریزپوشانی شده (N1) و 2% عصاره نانوریزپوشانی شده (N2) به مدت 8 هفته تغذیه شدند. نتایج نشان داد که ماهیان تغذیه شده با جیره حاوی 2% عصاره الکلی و نانوریزپوشانی شده گزنه به طور معنیدار وزن نهایی و نرخ رشد ویژه بالاتری نسبت به دیگر تیمارها داشتند (05/0>p). نتایج مربوط به شاخصهای خونی نشان داد که جیرههای آزمایشی اثر معنیداری بر برخی از آنها داشتند و بالاترین میزان گلبول سفید، لنفوسیت، پروتئین تام، آلبومین و فعالیت لیزوزیم در ماهیانی که با جیره حاوی 2% عصاره الکلی و نانوریزپوشانی شده گیاه گزنه تغذیه شدند، مشاهده شد (05/0>p). این نتایج پیشنهاد میکند که استفاده از سطح 2% عصاره الکلی و نانوریزپوشانی شده گیاه گزنه در جیره غذایی ماهی قزلآلا سبب بهبود دستگاه ایمنی و تحریک رشد می شود.
https://janb.guilan.ac.ir/article_4223_b1d31f177e82a8345da20b12485d7a78.pdf
2020-02-20
101
113
10.22124/janb.2020.16465.1090
قزل آلای رنگین کمان
گیاه دارویی گزنه
رشد
ایمنی
عباس
گرایلی افرا
graily1975@yahoo.com
1
گروه شیلات، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، مازندران
LEAD_AUTHOR
مسعود
درودی
2
LEAD_AUTHOR
مسعود
درودی
3
LEAD_AUTHOR
حسین
اورجی
h_ouraji@sanru.ac.ir
4
گروه شیلات، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، مازندران
AUTHOR
عبدالصمد
کرامت
amirkola@yahoo.com
5
گروه شیلات، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، مازندران
AUTHOR
رضا
صفری
6
پژوهشکده اکولوژی دریای خزر، ساری، مازندران
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
تأثیر افزایش مواد معدنی جیره بر شاخص های رشد و پاسخ های خونی - ایمنی در ماهی تیلاپیای نیل (Oreochromis niloticus)
هدف از این مطالعه، بررسی اثر افزایش مواد معدنی در جیره غذایی بر شاخصهای رشد، خونی و ایمنی ماهی تیلاپیا (Oreochromis niloticus) بود. تعداد 180 عدد ماهی تیلاپیا با متوسط وزن 8/3 ± 30 گرم به 9 واحد آزمایشی معرفی شدند (3 واحد آزمایشی برای هر تیمار). تیمارهای آزمایش شامل افزایش سطوح مختلف صفر، 25% و 75% مواد معدنی بر اساس درصد مواد معدنی در محیط کشت کوپر یا هوکلند در جیره غذایی ماهی تیلاپیا بود تا با افزایش ورود مواد معدنی به واحد پرورشی از طریق غذا، شرایط رشد بهتری برای رشد گیاه فرضی ایجاد شود. ماهیان در یک دوره 70 روزه با جیرههای آزمایشی تغذیه شدند و شاخصهای رشد، خونشناسی و ایمنی بررسی شد. کمترین ضریب تبدیل غذا 15/1 در تیمار 25% بهدست آمد که با گروه شاهد و تیمار بیشینه مواد معدنی (%75) اختلاف معنیدار داشت. در طول آزمایش EC با یک روند صعودی در تمامی تیمارها افزایش یافت و از مقدار560 میکروزیمنس بر سانتیمتر در شروع آزمایش به میانگین حدود 1630 میکروزیمنس بر سانتیمتر در پایان آزمایش رسید. نتایج بهدست آمده، حاکی از تغییرات معنیدار (05/0p<) شاخصهای خونی و دستگاه ایمنی در تیمارها در مقایسه با گروه شاهد بود. بهبود شاخصهای خونشناسی و تقویت دستگاه ایمنی در جیرههای حاوی مواد معدنی نشان داد که با افزایش این مواد در جیره تیلاپیا، شرایط زیستی بهتری برای این ماهی ایجاد میشود.
https://janb.guilan.ac.ir/article_4272_c250950572e8f4b8e9a1da039f166177.pdf
2020-02-20
115
130
10.22124/janb.2020.16602.1088
تیلاپیا
جیره غذایی
شاخص های خون شناسی
سیستم ایمنی
ابراهیم
متقی
ebrahimmotaghi@yahoo.com
1
گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان، اصفهان
AUTHOR
غلامرضا
رفیعی
ghrafiee@ut.ac.ir
2
گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، البرز
LEAD_AUTHOR
علیرضا
واقفی
avaghefi@ut.ac.ir
3
گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، البرز
AUTHOR
باقر
مجازی امیری
bmamiri@ut.ac.ir
4
گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، البرز
AUTHOR
عیسی
ابراهیمی درچه
e_ebrahimi@cc.iut.ac.ir
5
گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان، اصفهان
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
بهبود کارایی تولیدمثلی ماهی گورخری ماده (Danio rerio) تغذیه شده با جیره حاوی لاکتوفرین و یا پودر جلبک اسپیرولینا
در این پژوهش تلاش شد تا اثر لاکتوفرین و پودر جلبک اسپیرولینا بهتنهایی و بهصورت توأم بر عملکرد تولیدمثلی ماهی ماده گورخری بررسی شود. ماهیان گورخری ماده نابالغ با میانگین وزنg 27/0 به مدت 3 هفته با جیره غذایی شاهد بدون اسپرولینا (SP) و لاکتوفرین (Lf)، غنی شده با پودر جلبک اسپیرولینا ( g/kg100SP )، لاکتوفرین (mg/kg 400Lf ) و ترکیب این دو (g/kg 100 SPوmg/kg 400 LF) تغذیه شدند. در پایان آزمایش برخی از شاخصهای تولیدمثلی از جمله هماوری، قطر تخم، درصد تفریخ، درصد لقاح، درازا و وزن نوزاد بررسی شدند. بیشترین درصد تخمریزی بهطور معنیدار در مولدین تغذیه شده با تیمار حاوی لاکتوفرین و تیمار لاکتوفرین + پودر جلبک اسپیرولینا؛ اما بیشترین درصد لقاح و درصد تفریخ بهطور معنیدار در تیمار تغذیه شده با لاکتوفرین + پودر جلبک اسپیرولینا مشاهده شد. همچنین، قطر تخم، وزن و درصد بازماندگی نوزادان در تیمار تلفیقی لاکتوفرین و پودر جلبک اسپیرولینا بهطور معنیدار افزایش یافت (05/0>p). در مولدینی که قادر به تخمریزی نبودند، شاخص گنادوسوماتیک و هماوری نسبی در تیمار حاوی لاکتوفرین افزایش معنیداری نسبت به دیگر تیمارها نشان داد، در حالی که هماوری مطلق، تعداد کل تخمک، قطر و وزن تخمک نیز در تیمار تلفیقی لاکتوفرین و جلبک اسپیرولینا بهطور معنیدار افزایش یافت (05/0>p). بهبود شاخصهای تولیدمثلی در استفاده تلفیقی از لاکتوفرین و اسپیرولینا در جیره غذایی ماهی گورخری میتواند بیانگر اثر همافزایی این دو ترکیب باشد.
https://janb.guilan.ac.ir/article_4254_e5f8e73f6632070ea7813c3dfea01bb1.pdf
2020-02-20
131
141
10.22124/janb.2020.16631.1089
لاکتوفرین
اسپیرولینا
تولیدمثل
هماوری
تفریخ
ماهی گورخری
ساناز
صادقی گوغری
sadeghisanaz92@gmail.com
1
گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان
AUTHOR
فاطمه
پیکان حیرتی
fheyrati@iut.ac.ir
2
گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان
AUTHOR
سالار
درافشان
sdorafshan@iut.ac.ir
3
گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان
LEAD_AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
اثر اسیدهای آمینه لایزین و متیونین جیره بر شاخص های رشد، خون، آنزیم های کبدی و واکنش های ایمنی فیلماهی (Huso huso)
مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر اسیدهایآمینه لایزین و متیونین جیره بر شاخصهای رشد، خون، آنزیمهای کبدی و ایمنی فیلماهی (Huso huso) اجرا شد. چهار تیمار آزمایشی بر پایه پروتئین سویا شامل گروه شاهد (بدون لایزین و متیونین)، تیمار 1 (لایزین)، تیمار 2 (متیونین) و تیمار 3 (لایزین + متیونین) در سه تکرار فرموله شدند. تعداد 240 قطعه فیلماهی با وزن متوسط 64/4 ± 6/144 گرم با جیرههای آزمایشی در شرایط یکسان پرورشی به مدت 12 هفته تغذیه شدند. مکملهای لایزین و متیونین به جیره پایه محتوی 344 گرم بر کیلوگرم کنجاله سویا به مقدار 02/22 و 94/12 گرم بر کیلوگرم اضافه شدند. شاخصهای رشد ماهیان تغذیه شده با جیره لایزین + متیونین، بهطور معنیدار (05/0p<) از ماهیان تغذیه شده با دیگر جیرهها مناسبتر بود. کمترین میزان شاخص کبدی متعلق به گروه شاهد بود که اختلاف معنیداری با دیگر تیمارها داشت (05/0p<). مقادیر هماتوکریت، هموگلوبین، گلوکز، پروتئین کل، آنزیمهای کبدی و تعداد گلبولهای قرمز در ماهیان تغذیه شده با تیمار لایزین + متیونین بهبود معنیداری را در مقایسه با گروه شاهد نشان دادند (05/0p<). افزایش در شاخصهای ایمنی مانند ایمونوگلوبولین کل و لیزوزیم در ماهیان تغذیه شده با جیرههای حاوی اسیدهای آمینه نسبت به شاهد وجود داشت که این افزایش در ماهیان تغذیه شده با جیره لایزین + متیونین معنیدار بود. با توجه به نتایج مطالعه حاضر، فیلماهی جوان پرورشی میتواند بهطور مؤثری از مکمل اسیدهای آمینه لایزین بهمیزان 02/22 گرم در کیلوگرم جیره و متیونین به میزان 94/12 گرم در کیلوگرم در جیره پایه محتوی 344 گرم در کیلوگرم کنجاله سویا به منظور بهبود عملکرد رشد، شاخصهای خون و ایمنی استفاده کند.
https://janb.guilan.ac.ir/article_4255_9bbc5783914b4f09200bd579876395c3.pdf
2020-02-20
143
156
10.22124/janb.2020.16072.1084
پروتئین سویا
ایمنی
خون
لایزین
متیونین
فیل ماهی
محمود
محسنی
mahmoudmohseni73@gmail.com
1
موسسه تحقیقات بین المللی تاسماهیان دریای خزر، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی (AREEO)، رشت، گیلان
LEAD_AUTHOR
ایوب
یوسفی جوردهی
ayoub2222002@yahoo.com
2
موسسه تحقیقات بین المللی تاسماهیان دریای خزر، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی (AREEO)، رشت، گیلان
AUTHOR
رضا
طاعتی
r.taati@gmail.com
3
گروه شیلات، واحد تالش، دانشگاه آزاد اسلامی، تالش، گیلان
AUTHOR
علیرضا
علی پور
alireza_alipour123@yahoo.com
4
موسسه تحقیقات بین المللی تاسماهیان دریای خزر، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی (AREEO)، رشت، گیلان
AUTHOR
سمیه
حسن پور
somayehhasanpoor1982@yahoo.com
5
مزرعه تکثیر و پرورش خاویار طلایی، جوار سد سنگر، رشت، گیلان
AUTHOR