اثرات سلنیوم های مخمری (سلمکس، سلنوسورس و سلپلکس) بر زنده مانی، ترکیب لاشه و مقاومت به استرس در کپور معمولی (Cyprinus carpio)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه صنعتی خاتم الانبیاء(ص) بهبهان، بهبهان، ایران

2 گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه صنعتی خاتم الانبیاء (ص) بهبهان، بهبهان، ایران

10.22124/janb.2025.31290.1297

چکیده

سلنیوم (Se) اخیرا در تغذیه آبزیان به طور قابل ملاحظه مورد توجه قرار گرفته است. در این تحقیق، اثرات هفت نوع جیره غذایی شامل: 1- حاوی 0/3 میلی گرم سلنیوم سلمکس، 2- حاوی 1 میلی گرم سلنیوم سلمکس، 3- حاوی 0/3 میلی گرم سلنیوم سلنوسورس، 4- حاوی 1 میلی گرم سلنیوم سلنوسورس، 5- حاوی 0/3 میلی گرم سلنیوم سلپلکس، 6- حاوی 1 میلی گرم سلنیوم سلپلکس در هر کیلوگرم غذا و 7- شاهد فاقد مکمل سلنیومی در کپور معمولی(Cyprinus carpio) مورد مطالعه قرار گرفت. پرورش در قالب طرح کاملا تصادفی و با 2 تکرار جهت هر تیمار، به مدت 52 روز در مخازن گرد 250 لیتری و هر مخزن با تراکم 31 قطعه ماهی به وزن آغازین (انحراف استاندارد±میانگین) 0/32±1/61 گرم انجام شد. تفاوت معنی داری از لحاظ وزن ماهی ها، طول استاندارد و ضریب چاقی مشاهده نشد (0/05<P). سلنیوم مخمری اثر معنی داری بر نرخ زنده مانی طی دوره پرورش و میزان ماده خشک، پروتئین خام و چربی خام لاشه نداشت (0/05<P) اما تغذیه با 0/3 میلی گرم سلنیوم بصورت سلنوسورس سبب کاهش معنی دار درصد خاکستر لاشه گردید (0/01>P). پس از مواجهه با استرس شوری و قطع هوادهی (استرس شدید)، تفاوت معنی داری از لحاظ مدت زنده ماندن ماهیان (دامنه 149 تا 182 دقیقه) مشاهده نشد (0/05<P) اما بعد از مواجهه با استرس شوری همراه با هوادهی (استرس با شدت کمتر)، در تیمارهای تغذیه شده با 0/3 میلی گرم سلنیوم بصورت سلمکس یا سلپلکس، افزایش معنی دار مدت زنده ماندن (به ترتیب برابر با 239 و 245 دقیقه در مقایسه با 208 دقیقه در تیمار کنترل) مشاهده گردید (0/05>P). در مجموع در جیره کپور معمولی استفاده از سلنوسورس مفید نبوده و مصرف سلمکس یا سلپلکس در سطح 0/3 میلی گرم سلنیوم در هر کیلوگرم جیره جهت افزایش مقاومت در برابر استرس توصیه می گردد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

Effects of selenium yeasts (Selemax, Selenosource and Sel-Plex) on survive, carcass composition and stress resistance in common carp (Cyprinus carpio)

نویسندگان [English]

  • Hojjatollah Alamdari 1
  • Marzie Kazemi 2
1 Department of Fisheries, Faculty of Natural Resources, Behbahan Khatam Alanbia University of Technology, Behbahan, Iran
2 Department of Fisheries, Faculty of Natural Resources, Behbahan Khatam Alanbia University of Technology, Behbahan, Iran
چکیده [English]

Selenium (Se) has recently received considerable attention in aquatic nutrition. In this study, the effects of seven diets were studied in common carp including: 1- containing 0.3 mg Se from Selemax, 2- containing 1 mg Se from Selemax, 3- containing 0.3 mg Se from Selenosource, 4- containing 1 mg Se from Selenosource, 5- containing 0.3 mg Se from Sel-Plex, 6- containing 1 mg Se from Sel-Plex per kg of diet, and 7- a control diet without Se supplementation. Fish culture was carried out in 250-liters round tanks for 52 days. Each tank stocked with 31 fish with an initial weight of 1.61±0.32 g (mean ± SD). No significant differences were observed in terms of fish weight, standard length, and condition factor (P>0.05). Se yeasts had no significant effect on survival rate during the rearing period and carcass dry matter, crude protein and crude fat (P>0.05), but feeding with 0.3 mg of Se in the form of Selenosource caused a significant decrease in carcass ash percentage (P<0.01). After exposure to salinity stress and cessation of aeration (higher-intensity stress), no significant differences were observed in terms of fish survival time (P>0.05). However, after exposure to salinity stress combined with aeration (lower-intensity stress), significant increases in the survival time were observed in fish fed with 0.3 mg Se in the form of Selemax or Sel-Plex (P<0.05). Overall, the use of Selenosource in the diet of common carp is not beneficial and the use of Selmax or Sel-Plex at level of 0.3 mg of Se per kg of diet is recommended in order to increase the resistance to stress.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Biochemical analysis
  • Salinity stress
  • Survival rate